woensdag 8 april 2009

Judo of Karate?

De cultuur van de straat komt de school in. Je herkent vast het volgende gedrag bij een aantal van je leerlingen:

  • als je ze aanspreekt, staan ze meteen op scherp: ze maken overal een gevecht van
  • ze zullen nooit toegeven dat ze iets gedaan hebben, ook al heb je het voor je eigen ogen zien gebeuren
  • ze pakken jou op je zwakste punt, die hebben ze haarfijn door
  • je mag ze nooit aanraken

Hans Kaldenbach geeft handvatten hoe met deze jongens en meiden om te gaan. Hij geeft 2 mogelijkheden die je kan aangrijpen om de leerling te corrigeren: judo of karate. Welke mogelijkheid je ook kiest, de clou is altijd de leerling een eervolle uitweg te bieden, daar waar hij of zij geen gezichtsverlies lijdt.

Judo: je corrigeert schijnbaar amicaal. Je beweegt mee met de leerling, je gaat een band aan, om hem vervolgens te corrigeren (te vloeren). Als je eenmaal een relatie hebt kan je makkelijker zeggen; ‘wij, jij en ik, weten allebei dat dit niet kan’. Het lijkt (in het begin) ongemakkelijk om werkelijk in gesprek te gaan met een leerling die zich totaal onacceptabel gedraagt. Gewoon blijven oefenen. Zonder dat je begrip hebt voor het gedrag, probeer je toch het gedrag van de leerling te begrijpen.
Hier enkele startvragen:

  • Een jongen die zomaar een medeleerlinge aanvliegt: ‘heeft zij jou in de problemen gebracht?’
  • Een groep leerlingen op een schoolplein omringt met een enorme hoeveelheid blikjes, zakjes en etenswaar op de grond: Wie is hier de leider in deze groep? Wie heeft veel invloed?’

Karate; je corrigeert openlijk en hard. Het is overdonderend en je weet dat je de strijd gaat winnen. De leerling heeft geen keuze meer, dat ziet ook iedereen om hem heen. Als je humor inzet, zorg je dat ook de leerling die gecorrigeerd wordt er zelf ook hartelijk om kan lachen.
Voorbeelden:

  • Een vreemde leerling op het schoolplein: ‘ óf je gaat nu uit jezelf weg of ik ga nu de politie bellen’
  • Leerling staat met een mes voor je: ‘zo’n mesje moet je niet gebruiken, daar kan je hoogstens een plakje kaas mee snijden’
  • Leerling die roept dat ie je wel wil neuken: ’laat je broek dan eens zakken, volgens mij zit er niet veel in.’

Professioneel handelen gaat niet om het uiten van je eerste primaire reflexen (‘hé, stop daar mee’): het is topsport! Meer achtergrond en voorbeelden, lees het boek ‘Respect!’ van Hans Kaldenbach

.

Geen opmerkingen: